Yüreğimde verdiğim savaşım bitiğinde çiçekler dikecektim bağçeme  rengarenk ama olmadı sanki yenilen hep benim ordum oldu.Güneş bağçeme  doğsada hayalimdeki çiçeklerim için ruhuma hiç doğmadı.Yüreğimle savaşım hiç son bulmadı .Nezaman hazan mevsimi hissettiysem ruhum hep hüzün hasatını biçti ömrüme ...

Bir daha gücüm olurda yüreğime karşı durup bu dünyanın acısına baskaldırırsam savaş bitti sirenini duymadan dikmeyeceğim  bağceme  rengerenk çiçeklerimi.
Anladım ki! yüreğin çorak toprağa benziyorsa ; kuraklığın ortasında çiçek dikilmiyormuş.

       AHMET ÇANTA         

                         ahmetcanta40@hotmail.com