Kara Afrika yazgında kara.
Neden karaları hep sen bağladın.
Yokmu aydınlığa çıkaracak düşlerin.
İşte şimdi bu yüzden oturdum ağlıyorum.
Aydınlıkla karanlığın savaşı gibi
Neden acı çekersin oturup.
Neden seyreylersin kara yazgını.
Çocuklar üzgün sende umutsuz.
Kara Afrika kara Afrika.
Ruhun beyaz fakat yazgın kara
Neden çocukların açlıktan ölür.
Senin yüreğin benim yüreğim
Senin umudun benim umudum
Gözyaşların benim gözyaşım.
Kara tenli bebeklerin beyaz düşleri.
Açlıktan kömürleşmiş tenleri.
Neden hep sustun kan kustun.
Yok muydu seninde yiğitlerin.
Suskunluğu alnının ortasından vuracak.
Mayın tarları gibi infilak edecek.
Geceyi kızıla boyayacak esarete isyan.
Ah kara Afrika
Kara yazgına
Bir fidan tutturmak.
Yeniden doğasın diye.
ŞİİR AHMET ÇANTA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder