BUDUR BENİM YAZGIM
Bir bebek iken bile dayamadım ayrılığa
Kar beyazı ellerini doya doya koklayamadım nafile!
Bıçak gömülü kalplerde uyurum
Uyurum da teselli eden olmaz karabasanı
Uzatırım ellerimi bir selvi gibi gökyüzüne
Dalgalar alır götürür mavice ağlarım
Sakın bana ağlamadı demesin yazgısı karalar
Hem de çok ağladım bir defasında
Öyle ağladım ki
Güller bile sessizliğini bozarken
Ben gülmeyecek olan talihime ağladım
İşte budur benim yazgım!
şiir ahmet çanta
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder