ŞAFAK.
Bir şafak vaktiydi düşmüştük yollara
Ormanların arasından kayarken yıldızlar
Bahar vardı gözlerinde kekik kokusu gibi
Ne acılar çekmiştik yâre ulaşmak için
Kaç kere düşmüştük umudun peşine.
Yenilmek bile seni mutlu ediyordu
Hangi dağ hangi tepe
Seni yolundan alıkoymaya yeterdi.
Çünkü açmıştı bahar bir kez yüreğinde.
Sanki mavi gökyüzünü kaplamıştı.
Bir kavuşma noktası olmalıydı.
Son bulmalıydı çekilen bunca acılar.
Nasılda tutulmuştuk özgürlüğün ruhuna
ŞİİR ATMET ÇANTA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder